‘We zijn er bijna …’
Iedereen kent het, bijna je eindbestemming bereikt, je hebt er onderhand genoeg van, je zou er willen zijn, maar dat is nog niet het geval. ‘We zijn er bijna…‘ zingen we dan en dat geeft de burger weer moed. De noodzakelijke moed om nog even vol te houden, want we zijn er bijna, maar nog niet helemaal. Het liedje houdt de moraal hoog, maar wanneer je het twintig keer achter elkaar hebt gezongen verliest het flink aan overtuigingskracht.
Begin december schreef ik hier: ‘Als de huidige trend aanhoudt, zullen we de drempel waarop versoepelingen echt weer mogelijk worden pas eind februari bereiken. En dan moet er nu snel iets veranderen, anders zal dat moment nog verder in de toekomst komen te liggen’. Inmiddels weten we beter. Soms hoor je een optimistisch geluid, een straaltje zon in een verder grauw landschap. Als je naar de specialisten luistert – en dat wordt steeds moeilijker want hun boodschap bevalt slecht – dan hoor je dat eind mei, maar eigenlijk begin zomer aannemelijker is. Wat duurt dat nog lang! Maar er komt een moment dat we terug kunnen naar normaal, in elk geval naar bijna normaal. Een moment waarop we weer bij elkaar kunnen komen, ongedwongen een drankje nuttigen, genieten van de zon en als die er niet is in elk geval van elkaars gezelschap. ‘We zijn er bijna …’. Maar nu doen we het nog even met mooie herinneringen.