Voorwoord Hans Eberson – Van CEO naar ZZP-er
Als we over verandering praten, hebben we het altijd over mensen en hun gedrag. Zij zijn degenen die de beoogde verandering in gang moeten zetten en tot een succesvol einde moeten brengen. Als je met ondernemers praat hebben ze het altijd over hun medewerkers als de ruggengraat van hun bedrijf en hun menselijk kapitaal. Waarom gaat er dan nog zoveel fout? Raken mensen ver voor hun pensioen opgebrand of krijgen een burn-out?
Mikkel Hofstee schreef er in de NRC van 15 februari een uiterst interessant artikel over met als titel: ‘Mensen horen ook op de balans van een bedrijf’. Hij betoogt dat veel medewerkers lijden onder de enorme druk om te voldoen aan steeds hogere targets die door de kapitaalmarkten worden opgelegd. Alles draait om aandeelhouderswaarde, of om de econoom Milton Friedman te citeren: ‘een bedrijf heeft maar één sociale verantwoordelijkheid en dat is om zoveel mogelijk winst te maken’. Daar is het hele systeem op ingericht en dat mag ten koste van (bijna) alles. Hoe dat systeem af en toe uit de bocht giert, bijvoorbeeld als gevolg van perverse prikkels, is nog dagelijks zichtbaar. Hofstee pleit voor het opnemen van een menselijke balans: ‘Hoeveel werknemers (vast en flexibel) zijn in dienst, wat is de gemiddelde leeftijd, hoelang zijn ze gemiddeld in dienst, wat is het gemiddelde salaris en wat is de ratio tussen hoogste en laagste loon’. Je kunt gegevens opnemen over diversiteit, nationaliteit, aantal medewerkers per generatie, aantal sollicitanten, betrokkenheid van medewerkers en hun bevlogenheid. Dat zegt volgens Mikkel veel over de ware gezondheid van een bedrijf. Aan de passiva-zijde wil hij cijfers over ziekteverzuim terugzien, aantallen burn-outs, beroepsongevallen, het percentage medewerkers met spanningsklachten en bijvoorbeeld de ervaren werkdruk. Het zou de transparantie niet alleen enorm vergroten, maar ook een goede stok achter de deur zijn om serieus met die onderwerpen om te gaan.
In deze uitgave van Change Your Business besteden we veel aandacht aan de menselijke kant van ondernemen. Met artikelen over Daniel Pink en zijn theorie over het stimuleren van intrinsieke motivatie. Een artikel over de waarde van generatiemanagement en hoe je mensen uit verschillende generaties op een natuurlijke manier met elkaar laat samenwerken. Over modern leiderschap, over leiders die richting geven, faciliteren en verbinden en die vertrouwen wekken. Over de waarde van arbeidsconflicten, die mits op de goede manier opgelost, veel onderliggende problemen zichtbaar kunnen maken en ten slotte over het stimuleren van mobiliteit onder medewerkers (11 april Dag van de Mobiliteit). Allemaal onderwerpen die op de agenda van een organisatie zouden horen te staan. Dat is natuurlijk geen verplichting, je kunt als CEO ook gewoon blijven doen wat je al twintig jaar doet. Wees dan alleen niet verbaast als de functie-aanduiding op je kaartje plotseling verandert: van CEO naar ZZP-er. Dat is nog eens een verandering.
Hans Eberson
