René Peters neemt afscheid van ANAC: ‘Niet meer werken gaat me lukken’

Als René en Lex Peters van ANAC één eigenschap gemeenschappelijk hebben, dan is het hun doortastendheid. Nadenken, beslissen, plan maken en uitvoeren, kansen zoeken en aan de slag. Is er ook maar de minste twijfel? Dan niet doen. Dat gold ook toen René onlangs aankondigde dat hij het na vijftig werkjaren wel had gezien, het werd tijd voor wat anders. De broers gingen om tafel en waren er binnen de kortste keren uit. Gevolg? René zal ANAC per 1 januari 2019 verlaten. Een terugblik.

De gebroeders Peters hebben in de loop van vele jaren heel wat ondernemerservaring opgedaan en daarbij speelde intuïtie in elke beslissing die ze namen een grote rol. René: “Voelt het goed, is het goed voor de klant, voor medewerkers en het bedrijf? Is het antwoord nee dan gaat het onderwerp definitief van tafel, is het ja, dan gaan we er vol voor. Ik word volgend voorjaar 65 jaar en na 50 dienstjaren vond ik het genoeg. Bovendien had ik het voorbeeld van broer Ton steeds in gedachten. Hij overleed op zijn 60^ste voordat hij de kans kreeg om te stoppen, dat wil ik dus voorkomen. Waarom helemaal stoppen? Ik geloof niet in dingen voor de helft doen. Je kunt bijvoorbeeld niet een week per maand afwezig zijn en toch de illusie hebben dat je overal bovenop zit. Stoppen is stoppen, helemaal of niet. Helemaal dus.”

HALL OF FAME

ANAC is opgericht door vader Peters. “Hij startte in 1940 een zaad- en meelhandel, in 1965 kwamen er een garage en benzinepompen bij en in 1985 namen de zonen Ton, René en Lex het bedrijf over. Op dit moment bestaat de ANAC Groep uit tien autowasbedrijven in Nederland, drie in België en daar is de vierde in aanbouw. Verder hebben we drie benzinestations, een indoor kartbaan en een self storage. Blijkbaar doen we het goed, want in september vorig jaar traden we met ANAC toe tot de Car Wash Hall of Fame, een initiatief van de International Carwash Association (ICA). Dat zegt iets over de kwaliteit, de in Amerika opgerichte ICA telt als overkoepelende organisatie wereldwijd meer dan 15.000 leden in 24 landen. Dat geeft enorm gewicht aan de toekenning, we zijn er dan ook heel blij mee.”

ONTWIKKELING

De gebroeders Peters zijn aanpakkers, ze gingen na hun school al snel aan de slag in het bedrijf, dat scheelde personeel en bovendien konden ze zich zo snel ontwikkelen. Een bedrijf ontwikkelen is een combinatie van opbouwen en stabiliseren, bouwen en fine tuning. Verder ontwikkelen is een must, wat vandaag helemaal top is, is morgen normaal en volgende week achterhaald. “Dat is dus precies wat we hebben gedaan. Pa had al snel twee wasboxen, want dat leverde met relatief weinig inspanning goede omzet op. In 1991 hebben we de eerste wasstraat gebouwd, het aantal wasboxen fors uitgebreid en een nieuw benzinestation gebouwd. Toen veranderde er voor ons veel. We waren niet langer in de garage aan de slag en we gingen de taken beter verdelen. Ton deed het kantoor, Lex hield zich bezig met innovatie en bouw en ik was operationeel verantwoordelijk. Dat ging zo goed, dat we besloten de garage te sluiten, we zagen veel meer kansen in de wasstraten. Traffic werd ons toverwoord, zo veel mogelijk beweging op het terrein van klanten die auto’s al dan niet zelf wassen, tanken, steeds vaker in de shop afrekenen en dus artikelen kopen. Daarom kwam er ook een kartbaan, we willen reuring op het terrein. Daarna openden we op IJsseloord in Arnhem een tweede wasstraat. Toen leerden we sturen op afstand. Toen we eenmaal wisten hoe we dat moesten organiseren ging het snel. Als je er twee kunt sturen, kun je er ook tien sturen. Eigenlijk is onze operatie nog steeds vrij eenvoudig ingericht, we geloven heilig in KISS, Keep It Simple Stupid. Daar heb je wel de goede mensen voor nodig, die vanuit hun eigen verantwoordelijkheid een belangrijke bijdrage leveren aan de kwaliteit van het bedrijf. Mensen die de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen, die binnen een afgesproken bandbreedte kunnen beslissen. Dat maakt de organisatie sterk.

‘Je bent dus nooit klaar, het kan altijd beter en anders, het enige dat niet kan is stilstaan, dat is funest’

VERANDERINGEN

Een bedrijf is volgens René Peters altijd aan verandering onderhevig. “Dat zag je eigenlijk vanaf de start van ANAC. Eerst een benzinestation met twee pompen en een garage. Betalingen waren toen meestal cash, daarna kwamen de cheques en girobetaalkaarten en moesten de klanten hun auto verlaten om te betalen en dus bouwden we een shop. Dat was een ‘gamechanger’, want als een klant toch aan de kassa binnen kwam kon je hem net zo goed iets verkopen. Vervolgens kwam de eerste wasstraat en de ontwikkelingen die we daarin hebben doorgemaakt. Naar nummer twee en nu binnenkort veertien. We oriënteerden ons in Amerika, dat was per slot van rekening het land van de wasstraten, kochten er een toen ‘state of the art’ machine en ontwikkelden die verder tot we er helemaal tevreden over waren. We hadden alle drie een technische achtergrond, dus dat zat wel snor, maar je praat over meer dan techniek, je praat ook over procesoptimalisatie en klantbeleving, over rijroutes, over marketing,  over nieuwe vestigingsmogelijkheden en ontwikkelingen die de wetgever of de klant je oplegt. Over verbouw en nieuwbouw, over een bakery, een grotere bakery, over kansen in verschuivende markten, zoals de ontwikkeling van de interieurbaan in Nijmegen. Dan betreed je een heel ander terrein, met zijn eigen uitdagingen. Je bent dus nooit klaar, het kan altijd beter en anders, het enige dat niet kan is stilstaan, dat is funest. Daarom bezoeken we elk jaar beurzen in Amerika, kijken welke kant de industrie opgaat en daar de voor ons nuttige ontwikkelingen oppikken die we vervolgens naar onze eigen kwalificaties aanpassen. Je praat ook over innovatie, altijd voorop willen lopen, over duurzaamheid, milieu en veiligheid voor onze klanten en medewerkers. Eigenlijk ben je nooit uitgepraat.” De grootste veranderingen? “Van cash naar pin, maar elektrisch rijden gaat ook een grote impact hebben en auto’s delen. Kortom, er is altijd werk aan de winkel.”

TOEKOMST

René heeft geen enkele moeite om het dieptepunt in zijn lange carrière te noemen. “Het overlijden van Ton, dat was een hard gelag. Niet voor de zaak, dat kun je allemaal oplossen, maar voor onszelf. Daar hangt ook een van de hoogtepunten mee samen. Een half jaar voor zijn overlijden werden we tijdens de Bedrijven Kontakt Dagen in Nijmegen met z’n drieën uitgeroepen tot Ondernemers van het Jaar. Geweldig dat Ton daar nog bij was.” En nu, wat ga je nu doen? “Ik heb voor mensen die me dat vragen altijd een eenvoudig antwoord: helemaal niks, ik moet helemaal niets meer. Ik heb een bucketlist die mijn vrouw en ik in ons eigen tempo gaan afwerken. We wonen sinds een half jaar in een appartement in het Estelgebouw met een prachtig uitzicht over de Ooij, dus ik kan ook rustig thuis blijven. Ik heb altijd met veel plezier gewerkt, dus ik denk dat het me ook gaat lukken om met veel plezier niet meer te werken. We gaan het zien!”