Column Wouter van der Loon: ‘Bubbels’
U kent dat wellicht wel. Je bent op stap en moet steeds nodiger plassen. Er is echter geen gelegenheid. Ophouden is echter geen probleem. Tot je voor jouw voordeur staat en dan moet je heel nodig. Uitgerekend nu, kun je jouw sleutels niet vinden en uiteindelijk voelt het dat je net op tijd bent als je jouw wc bereikt. Als iets bijna mogelijk is, moet het kennelijk ook gebeuren. Dat terwijl je weet dat als je nog een half uurtje had gewacht het ook gelukt zou zijn (tot je voor jouw voordeur staat).
Ik wil u niet vermoeien, met allerlei intieme zaken, maar dit beeld is volgens mij typerend voor het afbouwen van de Corona-maatregelen. Natuurlijk hadden we het ook langer vol kunnen houden, maar nu het einde in zicht komt kunnen we eigenlijk niet meer wachten. Ik twijfel dus of een geleidelijk ‘back to normal’ wel echt mogelijk is. Nu het einde in zicht lijkt, moet het ook gaan gebeuren. Dat geldt ook voor de gezagsgetrouwe mensen die de Corona-maatregelen zo goed mogelijk hebben proberen na te volgen en die ook wel zagen dat een gezamenlijke inspanning de kans dat wij de crisis snel weer onder de knie krijgen vergroot. Ik denk dat dit fenomeen ook veel te maken heeft met opgroeiende pubers; rond de tijd dat ze meer vrijheid krijgen, komen ze ook meer in verzet. Ik heb op dit terrein overigens niet veel te klagen gehad; de heftigheid van de pubertijd van mijn dochters, was een fractie van mijn eigen pubergedrag. Ook het ‘losgaan’ na een periode van lijnen lijkt er overigens veel op. Niet goed, maar wel een vorm van beloning.
Vraag is ook of we echt helemaal teruggaan naar normaal. Komen de drie kussen op twee wangen terug, of gaan we minder zoenen? Gaan we minder snel een hand schudden? Ik veronderstel dat Corona wel in een of andere vorm blijft meespelen en dat we, naast de griepprik, jaarlijks ook een Coronaprik gaan krijgen. Komen er nog heftige mutanten? Of komen er nog weer andere vormen van ziektebronnen die overstappen van dier naar mens?
Interessant om de ontwikkelingen rond de afbouw van maatregelen te gaan volgen. We kunnen daar volgens mij veel van leren over crisismanagement en de overgang vaneen crisis naar het ‘normaal’. Relevant, omdat het een kenmerk van crisis is dat die crisis zowel heftig als tijdelijk is. Niet alleen crisismanagement, maar ‘terug naar normaal management’. Is dat hetzelfde als ‘herstelmanagement’? Of zijn crisissen er juist voor om niet terug te gaan naar het ‘normaal’, maar naar iets nieuws, iets beters? Een crisis als groeimogelijkheid. Iets maken van tegenslag. Niet fijn, maar soms nodig. Zoals het ontkurken van een fles bubbels, waar de tijdelijke druk een sprankelend effect geeft.
Wouter van der Loon
Pensionado, organisatiecoach en mediator
